lonely طومار گنده ی دل miss lone
| ||
|
چند رباعی از حکیم عمر خیام... __________________________________ در کارگه کوزه گری کردم رای در پایه ی چرخ دیدم استاد به پای می کرد دلیر کوزه را دسته وسر از کله ی پادشاه و از دست گدای __________________________________ آن قصر که با چرخ همی زد پهلو بر درگه آن شهان نهادندی رو دیدیم که بر کنگره اش فاخته ای(مرغی که آوازش کو کو ست) بنشسته همی گفت که:کو کو کو کو؟!(کنایه و ایهام از شکوه فانی) ____________________________________ مرغی دیدم نشسته بر باره ی توس(اسب رام نشده) در پیش نهاده کله ی کیکاووس با کله همی گفت که افسوس افسوس کو بانگ جرس ها و کجا ناله ی کوس؟ _____________________________________ هان کوزه گرا بپای(مواضب باش) اگر هشیاری تا چند کنی بر گل مردم خواری انگشت فریدون و کف کیخسرو بر چرخ نهاده ای چه می پنداری؟ ______________________________________ این کوزه که آبخواره ی مزدوریست از دیده ی شاهی و دل دستوریست(وزیر) هر کاسه ی می که بر کف مخموریست(خمار آلود ومست) از عارض(چهره) مستی و لب مستوریست(معشوقه) ______________________________________ این کهنه رباط(کاروانسرا)را که عالم نام است و آرامگه ابلق صبح و شام است بزمیست که وامانده ی صد جمشید است قصریست که تکیه گاه صد بهرام است _______________________________________
نظرات شما عزیزان: |
|
[ طراحی : ایران اسکین ] [ Weblog Themes By : iran skin ] |